зебо

Ҳусни муошират Зан ва марде, ки ба ихтиёр ва иродаи хеш паймони заношуӣ мебанданд, бо ташкили оила ва барои расидан ба ҳадафи издивоҷ, ки ба таъбири Қуръон, касби сакина ва оромиши завҷайн аст талош мекунанд. Аммо ташкили оила ба танҳоӣ…

Бо таваҷҷӯҳ ба ривоятҳои исломӣ ва назариёти табибон ва пешрафти улуму техникаҳои имрӯза собит шуда, ки ғизо дар бенурӣ ва ҳам ба зебоии кӯдак нақши муҳим дорад. Дар ин маврид ба чанд ҳадис аз имомон назар менамоем: Имом Саҷҷод…

Фазоили ахлоқӣ дар хонавода Бахши панҷӯм: Оростагии зоҳир Аз масоиле, ки барои ҳар мӯъмине писандида аст, зебоӣ ва риояти ороиши зоҳир аст. Худованди Мутаол мабдаи зебӣоист ва ҷаҳонро низ зебо падид овардааст. Аз ин дидгоҳ, дар…

Бахши дуюм Сабаби растагорӣ Инсон фақат бо ёди Худо ва анҷом додани аъмоли нек, аз ҷумла ибодатҳо ва дурӣ аз сифатҳо ва корҳои бад, метавонад ба саодат ва растагорӣ бирасад. Ба иборати дигар, тазкия ва ибодату бандагӣ бе ёди Худо…

Бахши аввал (Муҳаққиқ: Сафаралӣ Хайруллоҳ) Аз дасту забони кӣ барояд К-аз ӯҳдаи шукраш бадар ояд Муҳимтарин умуре, ки дар Қуръони Карим ва ривоёт, мавриди таваҷҷӯҳ ва аҳамияти хоссе қарор гирифтааст, масъалаи зикр ва ёди…

Дар сираи Паёмбари Акрам(с) омадааст, ки ҳар гоҳ эшон қасди хуруҷ аз манзил ё пазируфтани касеро дошт, мӯи сари худро шона мезад, сару вазъи худро мураттаб мекард, хешро меорост ва барои он ки тасвири худро бибинад, дар зарфи обе…

Оростагӣ ва покизагӣ барои Расули Худо(с) чӣ қадар аҳамият дошт? Оё Паёмбар(с) дар зиндагиашон ороставу зебо буданд ва либосҳои зебо мепӯшиданд? Расулуллоҳ(с) умматашонро ба оростагӣ ва зебоӣ ва либосҳои поку мураттаб супориш…

Мурод аз оростагии зоҳири занон мураттаб, покиза ва ороста будани сару вазъ, либос, истеъмоли бӯи хуш ва монанди он аст. Чӣ ҳангоми ибодат ва дар маҳзари Худо бошад, ё дар муҳити хона ва ё дар арсаи иҷтимоъ, аз ҷумла муҳити кор.…

Манзури нигоранда аз оростагии зоҳир, мураттабу покиза ва муносиб будани сару вазъи зоҳир аст.  Аз суннатҳои Паёмбари Акрам(с) ва пешвоёни дин, оростагии зоҳир аст. Ва он ҳолате аст баргирифта аз таодули қувваи шаҳвия, ки инсонро мулзам…