Парҳез аз хушунат

Паёмбари Акрам(с) мефармоянд:

مَا مِن اِمرَاَةٍ تَمُدُّ یَدَیهَا تُریِدُ اَخذَ شُهرَةٍ مِن زَوجِها اَو شُقَّ ثَوبَهُ اِلاَّ سَمَّرَ اللهُ کَفَّیهَا بِمَسَامِیرٍ مِن نَارِ

 “Ҳеҷ зане нест, ки дастҳояшро баланд кунад то мӯи шавҳарашро бигирад ё либосашро пора кунад, магар онки Худованд дастҳояшро бо мехҳое аз оташ мекӯбад”.